Kρύο βράδυ

σε ένα μοναχικό παγκάκι,

ακούω τον αέρα να ψυθιρίζει,

κάτι μέσα μου με φοβίζει.

Mου εξιστορεί ιστορίες παλιές,

αναμνήσεις και γεγονότα που χάθηκαν στο χθες,

ονόματα και πρόσωπα που πέρασαν από εδώ,

λόγια που ειπώθηκαν και έμειναν ξεχασμένα εδώ.

Σε αυτό το παγωμένο παγκάκι που απόψε μου κάνει συντροφιά,

που έγινε ένας άνθρωπος για μένα να με παίρνει αγκαλιά,

με κάνει να μη νιώθω μόνη,

όπως νιώθω και εγώ πρέπει να νιώθει.