Κούφιο ή και μη

Περπατώντας προς την στάση, είδα τρία με τέσσερα λεωφορεία να περνάνε, να με προσπερνάνε και να μην προλαβαίνω να τα φτάσω. Άμεσο το συναίσθημα της δυσφορίας και η αίσθηση της γκαντεμιάς. Φτάνοντας στην στάση, βλέποντας τον χρόνο αναμονής, αποφάσισα να το πάρω με τα πόδια. Καιρό είχα λέω. Τελικά στον δρόμο, βλέποντας τα λεωφορεία να περνάνε και εμένα να έχω αποφασίσει αυτή τη φορά να πάω με τα πόδια, τα λεωφορεία να περνάνε κατέληξαν να είναι ένα ευχάριστο θέαμα. 

Σταγόνες, πάνω στο δέρμα σου κυλάνε. Χώνονται στις ρωγμές του, διασχίζουν τις γραμμές της παλάμης σου και φθάνουν στο χείλος του γκρεμού, το δάχτυλό σου. Το σηκώνεις και τους δίνεις ορμή να κυλήσουν προς τα πίσω. Ξαναπερνάνε από τα ποτάμια των χεριών σου. Κάνουν σβούρες στον καρπό σου και εσύ τον λυγίζεις και τον γυρνάς απαλά και ρυθμικά, δίνοντας τους διαδρομές. 

Σταγόνες βουβές. 

Σταγόνες χορευτές πάνω στο κορμί σου.