29.1.13

Μας ανακατεύω και μας κάνω σβούρες γύρω από χρώματα και λουλούδια. Μας αδειάζω και μας γεμίζω. 
Ανοίγουμε τα χέρια μας και αγκαλιάζουμε τον αέρα. Δεν βγαίνουν λέξεις, γιατί δεν έχουν φτιαχτεί ακόμα κατάλληλες για να περιγράψουν αυτό που νιώθουμε. Είναι τόσο όμορφο και ελεύθερο που δεν γίνεται να στριμωχτεί ανάμεσα σε λέξεις. Εγκλωβίζεται και το σκάει. Και γίνεται πυροτέχνημα και χρώματα και μυρωδιές και μουσική. Και αέρας που μας τυλίγει και μας σηκώνει. 
Μέσα σου ανθίζει ένα λουλούδι. Δεν το βλέπω. Το αισθάνομαι, το αγγίζω. Εσύ μπαίνεις μέσα μου και νιώθεις πόσο απελευθερωμένο είναι το μυαλό μου, πόσο ελεύθερη είναι η ψυχή μου. Ζωγραφίζω με τη σκέψη μου. Χορεύω με όσα νιώθω. Χάνομαι στο μυαλό μου και συνειδητοποιώ πως εκεί με βρίσκω. Με ξεκλειδώνω, με ανοίγω. 
Πετάμε και ταξιδεύουμε. Το σώμα δεν υπάρχει πλέον. Έχει μείνει μόνο η ψυχή μας και την κάνουμε βόλτες. Βουτάει μέσα μας και ξαναβγαίνει έξω. Κάνει κύκλους γύρω από εμάς και μέσα μας. Χρώματα, ήχοι, ουρανός, φως, δύση και ανατολή. 
Ανατολή. Αγγίζουμε με τα χέρια μας τον ήλιο τη νύχτα. Φτιάχνουμε χρωματιστά σύννεφα από καπνούς, τα αστέρια χορεύουν και σχηματίζουν φιγούρες. Είναι τόσο κοντά μας, που μπορούμε να τα αγγίξουμε. Περπατάμε προς τον ουρανό, παίρνω ένα αστέρι και στο χαρίζω. Το κάνεις ήλιο στον δικό μας ουρανό. Πιάνεις το χέρι μου και γίνεται χέρι μας. Και η ψυχή μας πηγαίνει όλο και πιο κοντά σ' αυτό, χορεύοντας παραμύθια. 
Αυτός ο ήλιος δεν δύει ποτέ. Είναι εκεί, μας κοιτάζει και γεμίζει τον ουρανό μας με χρώματα. 
1χ1ψ