31.3.15

Και δες πώς ξεγλιστράει μέσα από τα χέρια αν δεν το προσέχεις.. Πέφτει σιγά σιγά, σταγόνα σταγόνα, μέχρι που κάνει ένα ηχηρό "σπλατς" στο πάτωμα και τρέχει δεξιά και αριστερά ώσπου να χαθεί. Όχι λέω, θα το κυνηγήσω. Και τρέχω από πίσω του, πότε δεξιά πότε αριστερά, όπου το βλέπω να πηγαίνει, για να μη το χάσω από τα μάτια μου. Για να μη μου φύγει.. Και πέφτω κάτω να το γλύψω, να το γευτώ έστω και λιγάκι. Να θυμηθώ πόσο υπέροχη γεύση και υφή έχει. Αλλά μαζί με κάτι σταγόνες καταπίνω και χώματα και βρωμιές. Μα δεν με νοιάζει, τα καταπίνω, αρκεί να γευτώ λίγες σταγόνες. Αλλά μαζεύονται όλες αυτές οι βρωμιές στο στομάχι και μου προκαλούν αναγούλα. Θα ξεράσω, δεν θα αντέξω.
Και σου το ΄λέγα.. Πρόσεχέ το. Γλιστράει και μπορεί να χυθεί. Ραγίζει και μπορεί να σπάσει. Έχει αέρα και μπορεί να ξεφουσκώσει. Είναι ζωντανό και καταλαβαίνει. Και μπορεί να φύγει..
Όχι. Όλα είναι καλά. 
Ανάθεμα και αν καταλαβαίνω πλέον τι σημαίνει το "καλά" και το "μια χαρά". Τα ακούω συνέχεια και μου μοιάζουν οι πιο ακατανόητες λέξεις.  

Δεν υπάρχουν σχόλια: