11.11.21
Μπλεγμένα μαλλιά, πάνω σε ένα πουπουλένιο μαξιλάρι, μέσα σε μια τσαλακωμένη μαξιλαροθήκη. Μουσική άλλοτε αδιάφορη, τώρα κάπως αναγκαία. Δάχτυλα που γράφουν, δάχτυλα που μαζεύουν, σκουπίζουν, λυγίζουν και σπάνε. Και ξαναενώνονται παίζοντας. Κουβάρι οι σκέψεις, πατηκωμένο το στήθος, προσπάθεια για απόλαυση. Ενοχή για την προσπάθεια ως να είναι καταδίκη από την οποία οφείλω να ξεφύγω.
