Παίρνω το κρεμμύδι στο χέρι. Το 'χω μες την παλάμη μου. Έχω να το καθαρίσω. Είναι βασικό συστατικό στην συνταγή που καλούμαι να κάνω. Αυτή τη φορά όμως δεν έχω να βγάλω απλά τη φλούδα και να το βάλω στο μίξερ, αλλοιώνοντας τη μορφή του. Αυτή τη φορά δεν έχω να αλλάξω τη μορφή του, ξεχνώντας ή αγνοώντας το ποιά ήταν η αρχική του μορφή, το αρχικό του σχήμα.

Βγάζω στην αρχή τη φλούδα. Όλα καλά προς το παρόν. Ωστόσο ξέρω ότι σε λίγο θα αρχίσω να δακρύζω. Αλλά σκέφτομαι ότι αυτή τη φορά ίσως να μη γίνει έτσι. Σκέφτομαι ότι αυτή τη φορά το κρεμμύδι θα μου κάνει τη χάρη και δεν θα με βάλει στην διαδικασία του να κλάψω. Ξεκινάω με αυτή σκέψη και βγάζω την πρώτη στρώση. Πόσες να ΄χει πιά σκέφτομαι. Σύντομα θα τελειώσει και ίσως αποφύγω το κλάμα. Πάω στην δεύτερη στρώση. Μμμ. Τώρα λίγο τσούζουν τα μάτια μου. Αλλά δεν πειράζει. Δεν κλαίω ακόμα. Και συνεχίζω.

Και όσο συνεχίζω, αρχίζουν να βγαίνουν δάκρυα. Όσο συνεχίζω, τόσο δυσκολότερα μπορώ να τα συγκρατήσω. Και όσο συνεχίζω, ανακαλύπτω ότι όσες στρώσεις και να βγάζω, υπάρχει μια ακόμη από κάτω. Καμιά φορά κοιτάζω αλλού μπας και σταματήσει το κλάμα. Μα αυτό είναι ανώφελο. Ούτε το κλάμα σταματάει. Ούτε μπορώ να συνεχίσω να βγάζω τις στρώσεις αν δεν κοιτάω το κρεμμύδι.

Και κάθε στρώση και δάκρυα.
Και κάθε στρώση και απορία. Απορία για το πόσες ακόμα στρώσεις έχει αυτό το κρεμμύδι.
Κάθε στρώση και σκέψη.

Σκέψη ότι μπορεί να κλαίω αλλά καθαρίζω.
Σκέψη ότι αυτή τη φορά βλέπω την πραγματική μορφή του κρεμμυδιού.
Σκέψη ότι αυτή τη φορά δεν προσπαθώ γρήγορα να το κόψω στα τέσσερα, να το βάλω στο μίξερ, να αλλοιώσω την μορφή του και εν τέλει να αποφύγω όσο γρηγορότερα γίνεται τα δάκρυα.

Σκέψη ότι πάντα ήξερα πώς είναι ένα κρεμμύδι.
Σκέψεις ότι πάντα ήξερα ότι το κρεμμύδι έχει τόσες στρώσεις.

Σκέψεις ότι αυτή τη φορά σε αντίθεση με τις προηγούμενες, δεν είχα πλέον άλλη επιλογή πέρα από το να το δω και να το βιώσω έτσι όπως όντως είναι. Δεν είχα πλέον άλλη επιλογή πέρα από το να θυμηθώ αυτό που ήδη ήξερα αλλά πάσχιζα τόσα χρόνια να το ξεχάσω, να το αλλοιώσω.

Σκέψη ότι πάντα το κρεμμύδι έτσι ήταν και ότι δεν άλλαζε επειδή εγώ ήθελα να το δω αλλιώς, επειδή δεν άντεχα το κλάμα. Όμως ξέρεις τι;
Καθαρίζω.